Regels voor erfafscheiding & erfgrens

Voor het plaatsen van een erfafscheiding dient aan verschillende wettelijk voorwaarden voldaan te worden. In dit artikel worden de regels omtrent erfafscheiding en de erfgrens besproken.

Het bepalen van de erfgrens

Voordat een erfafscheiding geplaatst kan worden dient eerst de erfgrens bepaald te worden. Dit is de door het Kadaster bepaalde denkbeeldige grens die twee stukken grond van elkaar scheidt. De exacte locatie van de erfgrens kan bij het Kadaster opgevraagd worden.

In de praktijk kan er echter een verschil bestaan tussen de kadastrale erfgrens en de feitelijke erfgrens. Beiden komen niet altijd overeen, en hoewel de kadastrale erfgrens normaal gesproken de wettelijke is, kunnen hier uitzonderingen op worden toegestaan. Als een feitelijke grens zoals bijvoorbeeld een schutting reeds jarenlang als erfgrens wordt aangenomen, dan kan deze door verjaring de effectieve erfgrens worden. Afhankelijk van de situatie kan verjaring na 10 of 20 jaar intreden, en wanneer hier sprake van is dan zal de feitelijke erfgrens als wettelijke erfgrens worden aangenomen.

Een erfafscheiding plaatsen

Iedere eigenaar van een stuk grond heeft wettelijk het recht zijn eigendom af te sluiten. Hiervoor bestaan verschillende mogelijkheden, zoals bijvoorbeeld het plaatsen van een schutting of het planten van een heg. Naast elkaar liggende stukken grond kunnen op deze manier duidelijk en zichtbaar van elkaar gescheiden worden.

Voor het effectieve plaatsen van de erfafscheiding wordt er een onderscheid gemaakt tussen een erfafscheiding op de erfgrens of een afscheiding aan uw kant van de erfgrens en dus op uw eigen grond. In het eerste geval zullen beide eigenaren tot een overeenkomst moeten komen over het soort erfafscheiding en zullen de kosten ook gelijk verdeeld worden. In het tweede geval liggen alle keuzes en kosten volledig bij u.

Aandachtspunten

In bepaalde steden en gemeenten gelden regels voor de hoogte van een erfafscheiding, en het is verstandig om dit vooraf te controleren. Als algemene regel geldt dat de erfafscheiding of schutting naast en achter het huis maximaal 2 meter hoog mag zijn, voor het huis mag deze slechts 1 meter hoog zijn.

In dichtbebouwde aaneengesloten buurten kan u erop staan een erfafscheiding te plaatsen op de erfgrens. In dat geval zijn uw buren verplicht hieraan mee te werken en te delen in de kosten. Als hier echter geen bereidheid toe is, kan u dit wettelijk afdwingen via de rechtbank.

Voor percelen waar een recht van overpad op geldt, mag u geen afgesloten erfafscheiding gebruiken. Degene die het recht van overpad heeft moet ten allen tijde doorgang krijgen. Indien u bereidt ben een sleutel te overhandigen aan de rechthebbende mag u wel een poort plaatsen, de doorgang blijft op die manier immers mogelijk.

Bomen, struiken en heggen mogen niet te dicht op de erfgrens geplant worden. Volgens de wet mag een boom niet binnen 2 meter van de erfgrens geplant worden en een heg niet binnen 50 centimeter, maar hier zijn wel wat uitzonderingen op. Zo mogen bomen en struiken die lager zijn dan de erfafscheiding wel dichter op de erfgrens geplant worden, en in sommige gemeenten worden kortere afstanden toegestaan.

Tot slot

Meer nuttige informatie over de regels voor tuinafscheiding en de erfgrens kunt u vinden op de websites van het Kadaster of het Juridisch loket. Hier vindt u onder meer alle juridische bepalingen en verdere uitleg over mogelijke uitzonderingen die ingeroepen kunnen worden.

^{© alexp_hotos - depositphotos.com}